In ons huis leven verhalen. Niet uitgesproken in woorden,
maar in zachte pootafdrukken, gouden blikken en een warm lijf tegen je borst.
Ze zijn met z’n vieren nu – elk met hun eigen rol,
hun eigen stem, hun eigen plaats in ons hart.
Nicolaj kwam als eerste.
Een koning in stilte, zacht van vacht, wijs van blik.
Hij hoefde niets te zeggen om thuis te zijn.
Zijn rust bepaalde de ruimte. Zijn aanwezigheid was vanzelfsprekend.
Kenji volgde.
Een tweede zoon, licht en levendig, een speelse ziel.
Hij leefde alsof hij wist dat het kort zou zijn.
Zijn sporen zijn klein, maar diep. Zijn afwezigheid voelbaar.
En toch… altijd aanwezig in herinnering en hartslag.
Mio is er nu.
Klein, kalm, zachtaardig.
Hij liet zich op mijn borst zakken en zei zonder woorden:
“ik ben er. ik hoor hier.”
Hij speelt, maar niet op de voorgrond.
Hij leeft, maar vanuit zachtheid.
Hij is de nieuwe bewoner van de kattentroon – niet als opvolger,
maar als eigen ziel, met zijn eigen licht.
Lucky bewaakt het geheel.
Altijd in beweging, vrolijk, trouw.
De gekke noot in het zachte akkoord.
Hij brengt de boel tot leven
en herinnert ons eraan dat liefde niet perfect hoeft te zijn om volledig te voelen.
Hier wonen geen gewone huisdieren.
Hier leven zielen die hun plek vonden,
bij elkaar,
bij ons,
voor altijd.
🐾
Nederlands 
English (UK) 
Deutsch 
Français